Clementine heeft een pin voor je gevonden op Pinterest! //with - Pallas Athena - Teiresias - Oidipous

Android-app · iOS-app

Hallo, Clementine Gelateria heeft je een pin gestuurd. Pin bekijken Opmerking van Clementine: dit ziet er heel geavanceerd en goed uitgekiend uit/park aanleg, dat vind ik meer zinvol dan de oost-ukraine uitkammen op werkloze militanten, het kost allebei wel geld maar hier houdt het hele gezin toch meer aan over dunkt ons// wat er in een park gebeuren kan -  aussi/also/auch/ook: see/zie/regardez: project PULCHRI zo'n verhaal kun je vertalen en "anders' vertellen, meer aangepast aan de moderne tijd/ ATHENA FAVOUR: TEIRESIAS LOCALE: Thebes, Boiotia (Southern Greece) Pseudo-Apollodorus, Bibliotheca 3. 6. 7 (trans. Frazer) (Greek mythographer C2nd A.D.) : "Now there was among the Thebans a soothsayer, Teiresias, son of Eueres and a nymph Khariklo . . . and he had lost the sight of his eyes. Different stories are told about his blindness and his power of soothsaying . . . Pherekydes says that he was blinded by Athena; for Khariklo was dear to Athena . . . and [when her son] Teiresias [accidentally] saw the goddess stark naked, she covered his eyes with her hands, and so rendered him sightless. And when Khariklo asked her to restore his sight, she could not do so, but by cleansing his ears she caused him to understand every note of birds; and she gave him a staff of cornel-wood, wherewith he walked like those who see." Piet Mondriaan - compositie met rood (1939) Deze Teiresias werd van verteld dat hij wel eens de gestalte van een vrouw heeft aangenomen en zo 7 jaren lang heeft rondgewandeld, kennelijk kwam daaraan weer een einde...

tante Lily, haar secretaris en het lunchpakket voor in het weekend

  kameraatje Dd

parels boeien mij vanwege de diepte van het juweel, tante Lily evenwel had zg. wilde parels, dat is gebleken andere koek te zijn dan java wafels, of ik het nu goed doe vertelt het verhaal niet dan in de goede afloop die te hopen valt en niets meer dan dat vandaag, wat tante Lily met mij in mijn kroonjaar heeft uitgespookt dat weet ik werkelijk niet heel goed te vertellen dan dat zij uit de Nederduitse Bijbel de zege van Benjamin aan mij gelezen heeft, ik had daar hevige moeite mee en moest mijn lachen bedwingen tot pijn in de kaken toe, immers zo had ik alreeds lang tevoren mogen horen ik had die van Joseph wel verdaan dienen mogen// ons rest nu slechts het verhaal der Targui en de harems van de Sahara, ik geloof dat niemand na mij de verhalen nog heeft mogen horen of lezen, gedurende mijn dienst aan tante Lily, om tien?, heeft tantetje veel papier weggedaan// uiteindelijk zijn aunty Lily en haar secretaris gestrand op het Cimétière des Princesses in de ongetwijfeld boeiende havenstad Algiers, tantetje kreeg namelijk vanwege haar secrétaire een financieel vraagstuk aangereikt, ik beheerde in die jaren 4 verschillende bankvestigingen waaronder de Stadsbank van Amsterdam en de Postbank, als ik het dan moet bekennen, mijn actie te Algiers was bedoeld als een defensieve daad uit eigenbelang bekend ten behoeve van de belangen aangetroffen in de oude stad van het grote Algiers, wij konden het verhaal daartoe goed volgen vanuit de Vondelstraat, en heus, het is dat ik tante Lily zo vreselijk naderhand heb gehaat maar deze plotselinge vertoning van aanhankelijkheid is werkelijk wat ik naar inzicht posthuum aan Lily verplicht ben, ik kreeg ook tekenles op zaterdagmorgen van de kunstenares, en ik kwam ook wel na een uitnodiging zomaar op de thee, "with the dash of  scotch", zij stelde altijd zeer veel prijs op de nieuwtjes van haar kant besproken tijdens de conversatieles, het geluk daarover was geheel aan mijn kant want zelf zei ik in die jaren helemaal geen woord//stichting Lily

fotograaf: roger delporte                 

de strijd tussen Sjiva en Ardjuna is nog niet voorbij! /dutch chey cherokee vraagt respijt/

Henryk Wieniawski (1835-1880)

"Souvenir de Posen" 

opus 3 voor viool en piano

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

wanneer men een ander langdurig heeft gekend en/of in zijn huis onderdak geboden heeft dan ontstaat er ontegenzeggelijk een band, ik weet niet of het een dichterlijke zwakheid is maar ik moet toch zijn naam noemen: Rafal, natuurlijkerwijs raakte ik geheel uit mijn doen bij het vernemen dat ik een vertegenwoordiger van de aartsengel Rafael, de genezer, in mijn huis had opgenomen, plotseling was hij daar in het midden van de donkere nacht en hij is wellicht juist op tijd aan mijn deur gearriveerd//listiger gestalte heb ik nooit gekend, inmiddels is mijn huis zowat geheel leeggestolen en heb ik bijna geen draad meer aan mijn lijf, 8 armani boxershorts o.a. wil je ff, en toch heb ik geen aangifte willen doen, het zou tever gaan in mijn discretie te verklaren waarom ik een degelijke aangifte wel heb proberen te doen maar er nimmer daadwerkelijk toe kwam daar een serieuze zaak van te maken, de politie gaf evenwel een heel bevredigend antwoord op mijn vragen maar een stabiel verhaal van de gebeurtenissen te mijnent is er tot vandaag niet uit gedestilleerd, de mare gaat in daar het Poolse land: "die man heeft ons genezen" en ook in het verre Israel is van het geschieden acte opgenomen, de tijden zijn onzeker en men kan niet weten wat het verloop zal zijn van hetgeen wij uiteindelijk dienen te begrijpen als "ons menselijke antwoord", wel is het zo geschied dat deze Rafal Marek de enige man op aarde is gebleken die mij Clem heeft mogen noemen, niet eerder had een mens mijn naam genoemd, en daarmee was ons verhaal weer voor een tijd wellicht vlotgetrokken//dat ook mijn Panasonic camera mij is onthouden ja dat was een hard gelag, het winstpunt was dat ik opnieuw met eigen ogen onze bloemenwereld zag//ook de hond Binky is in het verloop van het bezoekrecht gebruik door deze bastarde Rasputzski uit ons huis genomen en waarschijnlijk komt het goede dier hier niet meer terug, voor het beessie is het nog het ergste want in de avond van de vorige dag kon ik begrijpen dat hij mij toch wel graag mag en zich afvraagt waar Binky's baassie gebleven is// 

"de narcissen houden we in ons bedrijf", verklaarde de heer Jan Roosen die zijn naam eer aandoet

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
//het is mij te moede alsof een warme stem vanuit den Hoge toeroept: "jongens niet vechten", dat moge dan zo zijn het zal dan toch des mensen zoon blijken die de klus moet klaren, gelukkig gaat het niet om een karwei" - het is mij in de loop der jaren altijd heel duidelijk geweest dat het mes wat het mij aangaat van twee kanten sneed, zal dat dan ook nu weer het geval blijken te worden, te blijken, te blijven en te mogen aangeven, "ter hulpe vanuit nood geboren" dat moge dan de vriendschap van de ouden zijn?

Het heeft de mensen aan veel ontbroken en als je de berichten geloven moet dan mankeert er aan het materiële goed nog altijd meer dan voldoende om voor jaren mee te gaan, wij zien waarachtig alweer toekomst in het bouwbedrijf waarop ik heel lang heb gewacht, het zal er toch van moeten komen lijkt het nu dat ik tot openbaarheid komen mag, maar je, men weet het nooit, de mensen dneken dikwijls dat het vanuit diezelfde sfeer als waarvan ik hierenboven sprak wel goed zal zijn en ter rechter tijd geraken tot bekendheid, helaas kan ik verklaren: "niets is minder waar", ook den Hoge houdt rekening met de wisselingen der getijden en de kansen van het lot, het is de mensen evenwel te verstaan gegeven in een diepe innerlijkheid dat zij vertrouwen genieten mogen in deze de algemeen ontvankelijke openbaarheid,  en aan vertrouwen heeft het al te lang ontbroken, dat wil ik hier maar even stellen, daarvan ik koester geen gevoelens van grote spijt, om dat dan beter te begrijpen schrijf ik neer dat ook den Hoge bekend is met de menselijke zwakheden en op een wat "remarkable" te heten wijze daarvan gebruik gemaakt heeft, het is niet erg nodig het hier op te merken in de Nederlandse meer levendige zin van een niet al te bijbels woord:

"wij zijn zo'n beetje allen spijtoptanten van de reis naar het verre land"//

die houden we erin!

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

wat het dan aangaat Holland Bolland (het gezegde is van de dichter Lucebert een titel)

Trees komt op bezoek, die Trees toch!

Dylan brave/castle.com

Sinds Trees er lucht van heeft gekregen dat ik ook kan spreken in het openbaar, afgelopen zondag was ik met de engel Dd de sigaar: ik moest op mijn balkon verschijnen en heb met luide stem geroepen dat er een pand is aangekocht ontworpen door de bekende arcitectoon Peter Post, ja hoe kom je erop zou je zeggen, ik hoop mij daaromtrent nog te verklaren in het kader van deze voorstelling, voreerst werd het mij duidelijk gemaakt dat Trees in haar Mercedes wilde stappen om de wegen te bevliegen in een gehaaste afdaling naar het kleine stukje geestgrond waar ons appartementencomplex op is gebouwd, "ja natuurlijk dit lijkt wel een kasteel", zei den Quichotte, en Sancho nam alvast een goeie shot...

//op Trees'voonemen antwoordde ik snel en luid gesproken in de semi-mobiele hoorn die ik nog net behouden kon in de rechterhand want toen zij belde was ik juist bezig een sigaret te rollen met een vloeitje rizzla-blauw hetgeen mij moeilijker afgaat dan met rizzla-rode vloei, de tabak is uiteraard een kort gesneden Marlborough, kun je zoiets nu wel zeggen in een onschuldig telefonisch onderhoud? - ik antwoordde dus met de vraag of zij wel goed begreep waar zij aan beginnen wilde en ik mee eindigen zou...?

//Trees weet heel goed dat ik een koele minnaar ben zoniet sanguine-glacier, dus vroeg zij verder maar niet door, de hoorn aan haar kant kapte af met een duidelijk voor engel te beluisteren korte klik waarna een smalle toon,